Γιώργος Δρίβας Δομές συναισθημάτων

Επιμέλεια | Άννα-Μαρία Κάντα
Διάρκεια έκθεσης | 23.07.2020 – 20.09.2020
Εγκαίνια | 23.07.2020
Είσοδος ελεύθερη

Το annexM, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Άννας Καφέτση, εγκαινιάζει στις 23 Ιουλίου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών την ατομική έκθεση Δομές συναισθημάτων του Γιώργου Δρίβα σε επιμέλεια της Άννα-Μαρίας Κάντα. Η έκθεση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Πρόκειται για τρεις νέες παραγωγές που θα παρουσιάζονται έως τις 20 Σεπτεμβρίου καθημερινά μετά τη δύση του ηλίου και μέχρι τα μεσάνυχτα (είσοδος ελεύθερη). Γνωστός στο κοινό από την εθνική εκπροσώπηση στο ελληνικό περίπτερο της 57ης Μπιενάλε Βενετίας (2017) καθώς και από τις ατομικές του εκθέσεις στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2018, 2009) και στην Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης της Ρώμης (2017), ο Δρίβας «ανοίγεται» για πρώτη φορά στον υπαίθριο δημόσιο χώρο και μεταπλάθει τον ειδυλλιακό Κήπο σε έναν κόσμο αινιγματικό, αλλά και ταυτόχρονα πολύ κοντά στον δικό μας.

Το νέο έργο του διακεκριμένου εικαστικού, επίκαιρο όσο και προφητικό, παρήχθη και παρουσιάζεται εν μέσω μιας μεταβατικής εποχής, τη σημασία της οποίας μόλις αρχίζουμε να νιώθουμε. Όπως γράφει η επιμελήτρια της έκθεσης: «Με τις Δομές συναισθημάτων ο Δρίβας θέλει να δώσει σχήμα και έκφραση στο συνονθύλευμα εμπειριών, αυθόρμητων τάσεων και συγκινήσεων που χαρακτηρίζουν την ‘ιδιαίτερη ποιότητα’ της εποχής μας. Στην αναζήτηση αυτών των μεταβλητών φαινομένων ο Δρίβας μεταχειρίζεται διαφορετικές αφηγηματικές φόρμες – από τον χώρο της λογοτεχνίας και του θεάτρου έως και αυτόν του βιντεοπαιχνιδιού. Επιστρέφει, παράλληλα, στα επίμονα ζητήματα του συνολικού του έργου: την εισβολή “ξένων”, απειλητικών στοιχείων σε φαινομενικά σταθερά κοινωνικά, τεχνολογικά ή βιολογικά συστήματα, την τεταμένη ισορροπία ανάμεσα στο στατιστικά προβλέψιμο και το απρόβλεπτο, τη σχέση ημών με τον “Άλλο”. Στα ζητήματα αυτά δεν επιβάλλει απαντήσεις. Αντίθετα, το έργο του επικεντρώνεται στον ίδιο τον λόγο, στη γλώσσα ως μέσο μορφοποίησης της εμπειρίας και μετασχηματισμού των συναισθημάτων».

Στις τρεις βιντεοεγκαταστάσεις της έκθεσης (Empirical Data 2.0 [2019], Aeonium [2020] και Kaizo [2020]) ο καλλιτέχνης ξεδιπλώνει διαφορετικές εκβάσεις της ίδιας ιστορίας και «δοκιμάζει» υποθετικές εκδοχές ενός ακαθόριστου «σεναρίου». Φέρνει αντιμέτωπους τους θεατές με ένα ιδιότυπο ρεπερτόριο χαρακτήρων που μας παρουσιάζονται άλλοτε ως αγγελιοφόροι κακών μαντάτων και άλλοτε ως φορείς ακατέργαστων συναισθημάτων. Τους βάζει να βιώνουν απρόσμενα συμβάντα, να επιστρέφουν επίμονα σε προηγούμενες εμπειρίες, να επαναλαμβάνουν λόγια και σκέψεις που έχουν ήδη ειπωθεί. Θέλει έτσι τελικά να ψηλαφίσει τη σύγχρονη αίσθηση του ψυχικού και ιστορικού χρόνου, αλλά και να χαρτογραφήσει τα όρια της ανθρώπινης δράσης.

Στις Δομές συναισθημάτων συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ρένα Κυπριώτη, Χρήστος Μαλάκης, Δαβίδ Μαλτέζε, Αντώνης Μυριαγκός, Μαρία Σκουλά, Θεοδώρα Τζήμου.

Ακολουθήστε μας στο κανάλι youtube του annexM και στο fb.

Ο Γιώργος Δρίβας γεννήθηκε στην Αθήνα. Eκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε Εικαστικών της Βενετίας το 2017 με την οπτικοακουστική αφηγηματική εγκατάσταση «Εργαστήριο διλημμάτων». Eίναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Τμήματος ΜΜΕ και Φιλμ του Freie Universitaet του Βερολίνου. Έχει αποσπάσει πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, στις οποίες συγκαταλέγονται το βραβείο Καλύτερου Πειραματικού Φιλμ στο London Greek Film Festival (2010), η εύφημος μνεία στο Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου «Παράξενη οθόνη» στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2009), το δεύτερο βραβείο Καλύτερης Ταινίας στην κατηγορία των πειραματικών ταινιών Media Art Forum του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας (2006), το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποιητικού Κινηματογράφου του Βερολίνου (Zebra Poetry Film Festival, 2002) και το βραβείο της κριτικής επιτροπής για την Καλύτερη Πειραματική Ταινία Μικρού Μήκους στη Νέα Υόρκη (Jury Award, New York Expo, 2002).

Αφιερώματα στο έργο του Γιώργου Δρίβα έχουν παρουσιαστεί στα Φεστιβάλ «Νύχτες πρεμιέρας» στην Αθήνα (2014) και Lumen Quarterly στο Πεκίνο (2017/18). Ατομικές εκθέσεις του έχουν φιλοξενηθεί στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας (ΕΜΣΤ, 2018 και 2009) και στην Eθνική Πινακόθήκη Μοντέρνας Τέχνης της Ρώμης (Galleria Nazionale d’Arte Moderna, GNAM 2017). Επίσης, έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και Φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: “After Us”, MAXXI Μuseum, Ρώμη, Ιταλία (2020), 21η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης_Videobrasil, Σάο Πάολο, Βραζιλία (2019-20), “Resilient Futures”, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης – Κρατικό Μουσείο (2018), “ANTIDORON – the EMST Collection”, documenta 14, Κάσελ, Γερμανία (2017), “As Rights Go By”, Q21 International, MuseumsQuartier Βιέννη, Αυστρία (2016), Festival du nouveau cinéma, Μόντρεαλ, Καναδάς, (2015), “future past – past future”, Transmediale, Βερολίνο, Γερμανία (2014), “Art Projections”, Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (2013), “Hybrid Stories”, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ, 2013), “Melancholy in Progress”, GHong-Gah Museum, Ταϊπέι, Tαϊβάν (2012), “FILE”, Electronic Language International Festival, FIESP Cultural Center, Σάο Πάολο, Βραζιλία (2012), “Annual Exhibition”, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης, Σιάτλ, ΗΠΑ (2012), « Les Rencontres internationales: New Cinema and Contemporary Art », Κέντρο Πομπιντού, (Παρίσι, 2011), «Πολυγλωσσία», Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Ίδρυμα Ωνάση, (Αθήνα, 2011), “ECU”, European Independent Film Festival, (Παρίσι, 2010), “Digital Wave”, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, (2009), “Transexperiences Greece”, Space 798, (Πεκίνο, 2008), «Νέοι έλληνες καλλιτέχνες – Σε ενεστώτα χρόνο», Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, (ΕΜΣΤ, Αθήνα 2008) και « Les jeunes cinéastes d’aujourd’hui », Κέντρο Πομπιντού (Παρίσι, 2007).

Υποστηρικτές υλοποίησης του έργου
POLYECO CONTEMPORARY ART INITIATIVE

Θερμοκήπιο Πουλημένος

Κατάλογος έκθεσης Γιώργος Δρίβας, Δομές συναισθημάτων

Επιμέλεια: Άννα-Μαρία Κάντα
Κείμενα: Γιώργος Δρίβας, Άννα-Μαρία Κάντα, Διονύσης Καββαθάς, Άννα Καφέτση, Εύα Στεφανή
Μετάφραση (ελληνικά – αγγλικά): Κώστας Κωνσταντίνου
Γραφιστικός σχεδιασμός: Typical Organization for Standarts and Order
Παραγωγή – Εκτύπωση: ΚΑΜΠΥΛΗ Α.Ε.Β.Ε.

Υπό έκδοση, 64 σελίδες | ISBN: 978-960-7191-17-5 | διαστάσεις 16.5 x 21.5 εκ.
annexM – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2020

Αποσπάσματα από τον κατάλογο της έκθεσης

Δεν δημιουργούμε μόνον με αισθήματα, κυρίως μεταγράφουμε αισθήματα. Και επειδή στην εποχή μας η βιοπολιτική ασκείται σε μεγάλο βαθμό μέσω της διαμόρφωσης των συναισθημάτων (η αβεβαιότητα και το άγχος ως νέα μορφή κανονιστικότητας), θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το έργο του Δρίβα σαν ένα είδος καλλιτεχνικού «δοκιμίου» το οποίο θέτει ερωτήματα σχετικά με το πώς είναι δυνατόν να τροποποιήσουμε τις δομές των συναισθημάτων που μας καθορίζουν και να δημιουργήσουμε άγνωστα και νέα για εμάς παθήματα.

Διονύσης Καββαθάς, «Παθήματα – μαθήματα: Ένας τοπολογικός κόμβος»

Με τις Δομές συναισθημάτων ο Δρίβας είναι σα να θέλει να δώσει σχήμα και έκφραση στο συνονθύλευμα εμπειριών, αυθόρμητων τάσεων και συγκινήσεων που χαρακτηρίζουν την «ιδιαίτερη ποιότητα» της εποχής μας. Στην αναζήτηση αυτών των μεταβλητών φαινομένων ο Δρίβας μεταχειρίζεται διαφορετικές αφηγηματικές φόρμες – από τον χώρο της λογοτεχνίας και του θεάτρου έως και αυτόν του βιντεοπαιχνιδιού. Επιστρέφει, παράλληλα, στα επίμονα ζητήματα του συνολικού του έργου: την εισβολή «ξένων», απειλητικών στοιχείων σε φαινομενικά σταθερά κοινωνικά, τεχνολογικά ή βιολογικά συστήματα, την τεταμένη ισορροπία ανάμεσα στο στατιστικά προβλέψιμο και το απρόβλεπτο, τη σχέση ημών με τον «Άλλο». Στα ζητήματα αυτά δεν επιβάλλει απαντήσεις. Αντίθετα, το έργο του επικεντρώνεται στον ίδιο τον λόγο, στη γλώσσα ως μέσο μορφοποίησης της εμπειρίας και μετασχηματισμού των συναισθημάτων.

Άννα-Μαρία Κάντα, «Δομές Συναισθημάτων: Παραλλαγές σε ένα θέμα»

Η μέθοδος/στρατηγική του Δρίβα έχει να κάνει με την οξεία παρατηρητικότητα, με το να βλέπει, να ακούει, να οσμίζεται, να γεύεται, να ψαύει (και οι πέντε αισθήσεις σε επιφυλακή) τα τεκταινόμενα στις μεγαλουπόλεις, και από το νυν να επιχειρεί σύντομα νοερά ταξίδια στο εγγύς μέλλον, ώστε να προειδοποιήσει. Παίζει συστηματικά με τη διαλεκτική προβλέψιμου/απρόβλεπτου, οικείου/ανοίκειου, ελέγξιμου/ανεξέλεγκτου, και έχει βαλθεί να ανακαλύπτει τρύπες και διόδους διαφυγής στο συμπαγές των τειχών που εμφανώς, ή/και αφανώς, ύστερα από υπόρρητα σχέδια και απόρρητες συμφωνίες, υψώνονται όχι μόνο ανάμεσα σε κοινωνίες αλλά (με εφιαλτικό τρόπο) ανάμεσα στο άτομο και τους ανθρώπους ολόγυρά του – ακόμα, και πιο εφιαλτικά, ανάμεσα στον άνθρωπο και τον ίδιο του τον αενάως αναστατωμένο εαυτό.

Εύα Στεφανή, «Το μέλλον είναι παρόν»